ผมเป็นคนนึงนะครับที่ชอบเล่นกีฬาเอามากๆเลยครับผมเล่นนั้นผมเล่นกีฬาเกือบจะทุกชนิดถึงแม้ว่าผมนั้นฉันไม่ได้เป็นคนที่มีความสามารถทางด้านกีฬามากเท่าไหร่นะทุกๆกีฬาที่ผมเล่นนั้นถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เก่งกาจจนเป็นที่โดดเด่นแต่ผมดันไปชอบที่จะเล่นกีฬาเหล่านี้มากๆเลยถึงแล้วผมจะชอบเล่นกีฬามากมายขนาดไหนแต่ก็ยังมีกีฬาชนิดหนึ่งที่ผมนั้นไม่ได้ชอบเล่นมันเลยแม้แต่น้อยตั้งแต่เด็กจนเมื่อผมโตขึ้นผมก็ยังไม่ได้ปรับเปลี่ยนความรู้สึกและความคิดว่ากีฬาชนิดนี้เป็นกีฬาที่ไม่เหมาะสมกับผมหรือว่าเป็นกีฬาที่ไม่สนุกสำหรับผมจนเมื่อผมนั้นได้เข้ามหาลัยผมจะได้รู้จักเพื่อนคนนึงนะครับเพื่อนผมคนนี้เป็นนักกีฬาปิงปองชนะกีฬาที่พูดถึงบ้านที่เป็นกีฬาที่ผมไม่ชอบที่สุดคือกีฬาเทเบิลเทนนิสหรือปิงปองในภาษาเรียกของบ้านเรารู้สึกว่ากีฬาปิงปองเป็นกีฬาที่ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรมากนักในมุมมองของผมวิธีการเล่นก็ไม่ได้หลากหลายอะไรมากเนาะเพียงแค่ใช้ลูกปิงปองกับไม้ปิงปองและมีโต๊ะขนาดกว้างโต๊ะนึงก็สามารถที่จะเล่นได้แล้วผมนั้นตั้งแต่เด็กผมไม่คิดที่จะจับไม้ปิงปองเลยแม้แต่น้อยซึ่งผมนั้นได้มีโอกาสได้เข้าเรียนตอนผมอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ผมหมายถึงผมอยู่มอต้นปีที่ 2 ก็คือตอนนั้นผมอายุ 14 ปีนั้นเองครับตอนนั้นผมได้เข้าเรียนวิชาปิงปองแต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ามันสนุกเลยเพราะว่าเรานั้นไม่ได้เล่นเพื่อความสนุกแต่ว่าคงได้เข้ามหาลัยผมเจอเพื่อนคนที่เล่นปิงปองเก่งมากและเขาก็ชวนผมเล่นปิงปองมาจากนั้นผมก็ได้ลองเล่นและผมได้เรียนรู้เทคนิคต่างๆและจึงทำให้ผมรู้ว่าการเล่นปิงปองนั้นมันทำให้ร่างกายของเรานั้นขึ้นไปทุกส่วนการจัดการความคิดการคาดเดาศัตรูศัตรูของเราน่าจะจมตีมาที่จุดใดมันเป็นเรื่องที่ยากมากๆเลยผมนั้นมีมุมมองความคิดที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงและผมก็มองว่ากีฬาปิงปองเป็นกีฬาที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเล่นมาเลยก็ว่าได้